A133756 AMANINA LJ01

Saya telah mempelajari sesuatu yang baru. Bagi sesetengah orang mungkin menganggap ianya sesuatu yang remeh tetapi persoalan saya ; mampukah semua orang menguruskan emosi mereka dengan baik? Apabila saya melihat kursus pengurusan emosi ini ditawarkan, terdetik di hati saya, "Menarik!". Jadi saya terus mengambil kursus ini tanpa rasa ragu-ragu. Menariknya, saya telah mempelajari bahawa perasaan bukanlah emosi, ianya hanyalah salah satu daripada empat komponen utama emosi. Saya tidak pernah memikirkan ini semua. Sejujurnya, saya merasakan bahawa perasaan sama sahaja dengan emosi dan tidak pernah menitikberatkan pengurusan emosi walhal ianya penting kerana permulaan emosi datangnya daripada perasaan seterusnya membawa kepada proses kognitif lalu terjadilah perubahan fisiologi yang akan memberi kesan kepada tingkahlaku kita. Sebagai contoh, sebelum mendaftar di Universiti Kebangsaan Malaysia, saya telah menjalani pemeriksaan kesihatan di klinik kerajaan. Sewaktu berurusan di kaunter, saya diberikan layanan yang amat mendukacitakan. Bahkan, rata-rata kakitangan di klinik kerajaan terbabit menberikan layanan yang kurang mesra bukan sahaja kepada saya malah orang awam yang datang untuk mendapatkan rawatan dan perkhidmatan. Apa yang lebih menyedihkan ialah tertampal di kaunter dan dinding-dinding, nota dan poster-poster yang tertera "Sila ingatkan diri saya untuk mengucapkan terima kasih dan senyum apabila berurusan dengan diri anda. Terima kasih." Nampaknya hasrat kerajaan untuk melahirkan kakitangan yang profesional dalam perkhidmatan awam masih jauh jika hendak dibandingkan dengan agensi-agensi swasta. Sebagai contoh, cuba kita lihat perkhidmatan yang disediakan oleh syarikat penerbangan. Kakitangan yang berada di kaunter perkhidmatan sentiasa ramah dan tersenyum, pramugari yang ditugaskan sentiasa bermanis muka dan menyediakan layanan yang terbaik dan bermutu. Semuanya nampak teratur dan lancar serta profesional. Kalau tidak, sudah pasti banyak aduan yang akan dikemukakan. Mungkin kerana berurusan di persada antarabangsa, jadi perkhidmatan yang diberikan begitu memuaskan hati tetapi itu bukanlah soalnya. Apa yang penting ialah setiap perkhidmatan yang diberikan hendaklah profesional dan saksama. Kita ambil contoh ; seorang pramugari yang bertugas sedang menghadapi masalah tetapi terpaksa memberikan perkhidmatan dan layanan kepada pelanggan. Beliau berasa risau (perasaan) dengan ibunya yang sedang sakit tetapi berfikir (proses kognitif) bahawa ini adalah tanggungjawab dan tugas yang terpaksa dipikulnya lalu memaniskan muka dan senyum (tingkahlaku) apabila memberikan perkhidmatan. Di sini, dapat dilihat bahawa pramugari berkenaan berjaya menguruskan emosinya walau dilanda perasaan risau. Jadi, tidak semestinya kita mengalami perasaan yang buruk, kita tidak akan berjaya menguruskan emosi. Setelah dihitung, baru kini saya sedar betapa pentingnya pengurusan emosi kerana kalau kita salah menguruskan emosi, sudah tentu ia akan memberikan impak dan kesan kepada kita di masa akan datang sama ada kita menyedarinya atau tidak. Saya berharap kursus ini akan memberikan faedah kepada saya di masa akan datang dalam menguruskan emosi dan meningkatkan profesionalisme dalam kerjaya. Apa yang penting sekarang ialah tepuk dada, tanyalah hati sama ada kita mampu atau tidak menguruskan emosi.